Ik schilder, met foto’s, graag portretten van boerenzwaluwen. Vaak poseren volwassen vogels zo voor mij. Ook net uitgevlogen jongen lenen zich hiervoor. Maar wat schuilt er ook een (ontluikende) schoonheid in een jonge vogel, die een paar weken geleden uitvloog. Van het verleden heeft dit onderzoekende schepsel geen weet. In een poging tot een gedicht schreef ik in 2008 over boerderij Stokkink: "Bomen bewerkt tot balken. Op dood/ hout rust na eeuwen deze boerderij." Enkele regels verder wees ik op de ijzeren haken aan de balken, waaraan eens geslachte koeien hingen: "Onwetend bouwen naast de hangplek/ zwaluwen hun nest. Leren hun jongen zweven." Vanmorgen nam deze jonge zwaluw hier even plaats. Brengt zij/hij in een volgend voorjaar nabij deze plek zelf nieuw leven voort?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten