Een nog jonge boerenzwaluw - te zien aan de korte staartpennen - strekt op een zomerse zondag de vleugels tot het verste punt. Jong en op volle breedte. Het roept bij mij direct prachtige regels — hoewel die nog meer uitdrukken — in herinnering van de dichter Ad den Besten, die zij opgenomen in het Liedboek (3 couplet van Lied 680), onder de titel 'Kom, heilige Geest, Gij vogel Gods':
Er is geen licht dan waar Gij zijt,
uw vleugels breidt, uw vleugels strekt,
geen leven, dan waar Gij het wekt,
in een gemis dat naar U schreit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten