Negen paartjes boerenzwaluwen telt boerderij Stokkink dit jaar. Dat komt in de buurt van recordjaar 2011, jaar van de boerenzwaluw ook. Toen telde ik elf paartjes in ons achterhuis. Bijna te druk. De vogels en hun jongen zaten elkaar wel eens in de weg. Enerzijds zijn we blij met zoveel zomergasten. Anderzijds heeft dit aantal misschien ook te maken met een gebrek aan geschikte ruimtes elders. Hoeveel bewoners van het platteland zijn nog bereid en in staat ze ook toe te laten? Je moet er ook wat voor over hebben. De deel komt inderdaad vol te liggen met poep, al mag een natuurliefhebber daar niet wakker van liggen. Te veel boerderijen zijn ook al omgebouwd tot woonboerderij.
Hoeveel paartjes ergens nestelen is vaak ook niet duidelijk. Aan de donkere zijde van de eeuwenoude balken blijven nesten en bewoners vaak onzichtbaar.
Soms duiken vogels op in een de oude koestal, zoals het laatste paar van dit jaar, dat nestelt boven een oude stallamp. Het mannetje heeft een hangplek op een draad waar eens de staarten van de koeien aan bevestigd waren met een touw (om te voorkomen dat ze in de stront kwamen te liggen). Dat één nest werd gekraakt dit voorjaar door een winterkoninkje heeft de boerenzwaluw kennelijk niet gedeerd.
Het modderslootje dat we elk voorjaar weer vernieuwen bij Stokkink maakt het onze geliefde zomergasten kennelijk ook aantrekkelijk voor een verblijf. Nu maar hopen dat veel jongen groot en sterk worden. Dit pinksterweekend kropen in een nest weer jongen uit het ei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten