Terwijl ik, bij wijze van spreken, nog met mijn hoofd in de wolken loop en boerenzwaluwen op een zonnige zondag langs een blauwe hemel scheren, zie ik op de grond veertjes liggen van vast een jong. Als van een boom gevallen blad liggen ze onder een oude kastanjeboom. Meteen ben ik terug in de werkelijkheid, waar een natuurliefhebber mee blijft worstelen. Net als in alle andere leven blijven er vragen, in dit geval door een jagende valk. Ondanks alle verklaringen blijven ze ons achtervolgen. De Achterhoekse schrijver en liefhebber van zwaluwen Hendrik Willem Heuvel stuitte er al op in het verzamelde werk van dichter Willem Sluiter, die in hem de poëzie wekte, bij het zien van één van Jan Luykens prachtige prenten: “Maar één plaatje bladerde ik altijd haastig voorbij: Waar de Dood, dat vreeselijke geraamte met de zeis, aan de deur klopt. Die moest in deze schoone wereld niet verschijnen!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten