Oorverdovend lawaai

Het voortgezette afscheidsfeest van de boerenzwaluwen op Stokkink ging aan het eind van de morgen opnieuw gepaard met een oorverdovend lawaai, waarin van gekwetter amper iets was te horen. Op overleg leek het ook niet. Wat zou dit dan beduiden? Een oproep aan allen zich reisvaardig te maken? Of de keeltjes oefenen voor het in contact blijven en op tijd waarschuwen tijdens de grote trektocht? Jongen schiepen er bij dit festijn opnieuw genoegen in even op vreemde plekken te gaan zitten, terwijl oudere vogels hun nest en omgeving leken te markeren. Opnieuw tot slot de vraag: zien zij en wij elkaar terug? In elk geval bewaar ik de beelden, hun hoog geluid klinkt ook nog lang na. 

Jong buizerd te snel af

Ook jonge boerenzwaluwen zijn een (jonge) buizerd te snel af, zo leren ze vliegenderwijs. Valken, vooral de boomvalk, zijn voor de jongen, als die pas uitgevlogen zijn en nog niet goed kunnen vliegen, wel gevaarlijk. Buizerds doen er ook vrijwel nooit moeite voor, blijven met hun machtige vleugels lang rustig zweven. Volwassen boerenzwaluwen bekommeren zich ook niet om deze roofvogel, maar zetten met veel lawaai wel gezamenlijk de jacht in op een valk, om hun jongen er tegen te beschermen. Maar jonge boerenzwaluwen oefenden vanmorgen als David even op deze 'reus'. De jonge buizerd voelde zich hierdoor kennelijk uitgedaagd, maar zag geen kans het zwaluwtje te bedreigen.

Graag op veilige plek

Twee jongen boerenzwaluwen, die slapen op een draadje in de voormalige koestal, en twee volwassen vogels overnachten nog graag in het achterhuis van Stokkink. In de morgenuren verblijven hier vaak ook andere boerenzwaluwen, die vanwege de zomerse temperaturen hun vertrek nog even uitstellen. Ze voelen zich hier kennelijk veilig en kunnen er op hun gemak uitrusten, of de veren inspecteren. 

Uitbundig afscheid

Uitbundig en luidruchtig nemen in eind augustus boerenzwaluwen afscheid in het achterhuis van Stokkink, waar nu nog maar een paar vogels de nacht doorbrengen. In de loop van de morgen keren volwassen ogende jongen en oudere vogels er op een mooie dag vaak even terug, strijken en neer op oude nesten en zit- en hangplekken op draadjes en balkjes en vliegen luid krijsend over de delle. De jongen voorop veelal, maar oudere vogels vliegen nog graag even mee, of slaan al het gedoe rustig maar nauwlettend gade en hebben er waarschijnlijk zo hun eigen gedachten bij. Een enkel paar uit zich bij deze afscheidstaferelen met liefkozend gekwetter, als in het voorjaar, na hun terugkeer. Zouden zij en wij elkaar hier ooit terugzien?

Drama (te) late jongen

Naast prachtige momenten en beelden leveren boerenzwaluwen soms ook drama op, zoals gisteren en vandaag met (te) late jongen. Terwijl precies een week hiervoor de laatste jongen al uitvlogen en andere zwakuwen, die zich opmaken voor hun vertrek, onrustig in het achterhuis van boerderij Stokkink vlogen, kropen in het nest van het paar dat de afgelopen weken moeizaam een relatie opbouwde pas de jongen uit het ei. En die zouden nog drie weken nodig hebben om uit te vliegen. Leidde dit mogelijk tot paniek bij het ouderpaar, of kwamen de jongen snel op natuurlijke wijze aan hun eind? Liever zo dan over een paar weken door de ouders, die niet langer kunnen wachten, in de steek gelaten worden, maar het blijft jammer van nieuw leven. Twee dode jongen lagen gistermorgen al op een paar meter van het nest door op de grond (net zoals eierschalen worden gedropt). Vanmorgen lag onder het nest op het papier voor de poep een ei, waar de schaal al van was gebroken, maar het dode jong nog in zat. Het lag tussen twee uit een nest gewaaide veertjes, die de jongen warm hadden kunnen houden. Een stilleven rest ervan. Hoewel het onrustige vrouwtje gisteren veel vaker op en rond en nabij het nest verbleef dan het mannetje, zag ik ze ook een paar keer even samen op de nestrand.